از اون شب به یاد ماندنی که تو پست قبلم مبسوط توضیح دادم یک سسسسسسسسال قمری گذشته. هر کی بگه شب میلاد امام حسن عسگری ع فقط همون شب ذهنیت منه .
از آشنایی با گران نازم یک سال میگذره
از بهترین تٸاتر کمدی عمرم یه سال میگذره
از اون جشنی که بچه ها از ته دل می خندیدند و شیعه و سنی همه شاد بودن . کوچیک و بزرگ بهشون خوش گذشته بود یه سال می گذره.
می خواستم علی رقم روزهای شلوغ پلوغی که دارم سفرنامه رو با تمام اهمال کاری هام تو سالگرد قمریش تموم کنم . که خب نشد.
لبتابم چند ماهه مریضه
اینطوری با گوشی هم مطلب رو شهید میکنم هم کیفیت نداشتش میاد پایین
خودم خیلی دوست دارم اون روزها رو بنویسم قبل اینکه غبار زمان کدر کنه صحنه ها و تصاویر رو
چون خیلی حس ها توی اون خادمی بود که توی جهادی بعدش حتی نبود. حس کردن نگاه عمیق و مستقیم و ظریف آقای رٸوفم بر تک تک کوچیک و بزرگشون حس میشد.
انقدر حس های قوی که حتی خداحافظی با دوستان کادر که بارها برای مدت های طولانی خداحافظی کرده بودیم رو سخت و بارانی کرده بود .......
دلم برای همه ی اون لحظات زیر سایه امن مولا بودن و کنار زاٸرای خاصش غرق نعمت بودن تنگ شده
نا گفته نماند که دیگه قسمت هم نشد من سولی اونقدر خوش مزه ای بخورم.یه بار کلی ذوق مرگانه خانواده رو گرفتم به سولی خریدن .انقدر مونده و بد مزه بود که از هر چی پیشنهاد ذوکی بود پشیمون شدم
من تا حالا سامرا نرفتم . از آرزوهامه زیارت کنم مرقد امامم هادی ع و والدین امام عصرم عج .
ان شاءالله روزی همتون
ان شاءالله خادمی کنم اون کاروان باصفا رو تو زیارت عتبات
عیدتون مبارک
غرق شادی
پر از حس های زیبا
عمیق زیر سایه لطف موالی
یاعلی ع
جهان به کام غلام امام عسکری است
که شاه میشود آنکه غلام عسکری است
برای بار دهم مرتضی نما آمد
نمای عرش مزین بنام عسکری است
زمین اگر پس ازاین رنگ و روی دیگر یافت
ز روشنایی ماه تمام عسکری است
شراب ناب چکید از لب گدا اینجا
اگر فرشته هوایی جام عسکری است
رسیده کعبه برای طواف قبله نما
که قبله حاجی بیت الحرام عسکری است
حلال زاده کشیده است به عمو این بار
کرامت حسنی در امام عسکری است
کبوتران مدافع اسیر سامره اند
که این زخاصیت جذب بام عسکری است
کریم کار ندارد که کیست سائل او
نگاه خاص ز الطاف عام عسکری است
گدای سامره ایم و نمی رویم از رو
همیشه روی گدا از مرام عسکری است
برای مهدی اش انگار یار میطلبد
"هرآنکه کرد اطاعت"، غلام عسکری است
#علی_اکبر_نازک_کار
مادرش با نگرانی بهم
میگن: "ببخشید! همش میگه خاله خاله". میگم: "اشکالی نداره. خب با
هم میریم". و بنده خدا نمیدونه بیشتر از امیرمحمد من وابسته ام!!
باسط تقریبا نه سالشه. یکی دوبار تو حسینیه با باسط و سجاد فوتبال بازی
کردیم. تقریبا صمیمی هستیم. صداش میزنم و میگم:"برگرد! جلوتر کسی نیست و
ممکنه راه رو درست نری ها!!". باسط همونطور ما رو نگاه میکنه و لبخند زنان
دور میشه. اون لحظه و نگاهش رو همیشه یادمه. تو دلم یه چیزایی حس کردم ولی نمیدونم
چرا جدی نگرفتم. از طرفی نمیتونستم بقیه رو هم تنها بزارم. باید چند دقیقه توقف
کنیم که همه برسن. نمیدونم بقیه مسئولین خواهران کجان. ادامه راه تا حسینیه رو با
سامیه و زینت و رقیه و ... قدم زنان ادامه میدیم.
و دوباره و دوباره می پرسم تا مطمئن بشم. راننده هم که آدم خوش ذوقی هست، دقیقا با
همون لحن و کشش کلام بنده و ایشون هم دوبار، از بچها میپرسه:" بچهاااااااا
همه آدرسی رو که خاله نوشته بود رو دارین؟" و باز همون لحن بچها. بعد سرشون
رو نیمه برمیگردونن و میگن:" برا شاد شدن بچها پرسیدم، جسارت نباشه." و
من فقط میگم :"خواهش می کنم، راحت باشید شما." ولی دلم میخواست
میگفتم:" این راحت صمیمی شدن ها با بچه ها رو این چند روز زیاد دیدم، شما فکر
نکن دست خودته!!!" ولی خب ... 
بین راه خواهر برادر مسئول
همراهمون هستن. با تهدیدات مختلف مثه پرت کردن در استخر آب، تلافی خشم شب جلسه
دیشب رو درمیارم. به قول سفیرعشق خشم شب زد در جلسه مسئولکی... به کوهسنگی زدن
گردن خواهری!! (قافیه مسئول نمیخوره!! همون مسئولکی) صد البته تهدیداتم با لبخند
همراهه ولی مطمئن نیستم خواهر مسئول درک کرده باشه که این فقط یه شوخیه!! فک کنم
تو دلش میگه از این برمیاد اینکار!!
میگم: "مگه
قرار نیست نمایش تو جمع مختلط باشه؟ پس چرا چهره آرایی؟! ینی قراره دخترا و پسرا
باهم نمایش اجرا کنن؟!!
نمیدونم چطور خودمو به چادرم میرسونم!!!
دو تا ماشین گرفتیم 10 نفره ریختیم توش. خدا
خیر بده مامان مسئول خواهران حداقل برامون واستاده بودند. "بی بو بی بو" راهی سینما هویزه
شدیم.
اولین تجربه ام از هویزه معراجی ها بود. سالن کوچیک سانس اختصاصی پر بود از زن
و مرد و بچه . داشتم فکر می کردم این همه بچه تو یه سالن ، تاریک ، یعنی تا آخر فیلم می مونن؟؟؟؟؟؟؟؟ 
خب موتوشکرم که حداقل فیلم رو شروع نکرده بودن .خلاصه جابه جا شدن. منم
رفتم ته سینما و رو پله نشستم
عیبی نداره فرهنگ سرای زیارت تو پارکه بچه ها رو تو وسایل بازی نگه میداریم
حوصلشون سر میره. نمیدونم چرا تا اسم
معنا گرا میاد یاد فیلمای بی سر و ته شبکه 4 می افتم 
. باشه شما عوض کن هر چی
شما افاضات فرمودی. 
که اومدو همو رو داخل سالن کرد. 
رفتیم داخل پارک کوهسنگی. همه پراکنده شده بودن تقریبا و سیستم خانوادگی شده
بود. آقای برادر زنگ زدن که حلقه ها رو داشته باشین تا ما میایم . سریع انتقال به بچه
ها و تشکیل حلقه ها با هزار بدبختی. خیلی هم خجالت میکشیدم برم از پیش آقاهاشون بیارمشون...
میدوستم همه ی بچه های حلقمو که سریع جمع شدن. دو سه تاشون بچه داشتن. شب قبل گفته
بودم شماها بیشتر توجه کنین به فیلم . اونم قسمت پایانی شیار143 و همزاد پنداری . بهشون
گفتم چطور بود فیلم گفتن : دلمون به درد اومد. با هم درمورد لزوم دفاع از کشور و جنگ
دیروز جنگ امرز و ماهواره و.... صحبت کردیم. مشارکتشون از دیشب بیشتر شده بود. داشت
میرفت که یخشون کم کم باز بشه. 
فقط مناره
های صحن جامع پیدا بود با زبیده و بقیه کنار مزار شهیدی نشستیم. گفتم بیا اینم خودکار
هر چی آرزو داری بنویس. خوشحال بودم رو پا می بینمش .ظهر که 
میدونستم بچه باحاله هر دم هم مسجل تر میشد ما ت و مبهوت موندم
که یه دختر 17 ساله روستایی تمام دنیا و آرزوهاش جمع شده تو ظهور حضرت صاحب عجل الله
تعالی فرجه الشریف.!!!! البته اون عمیقا درک میکنه انتظار رو اون داره لمس میکنه خیلی چیزهای
غریبونه رو .... ماها که زندگیمونو میکنیمو یه عجل فرجهم جهت خالی نبودن عریضه میزنیم
تنگ دعاها که شیک تر بشه .
خودکار رو گرفتم . تمام طول روز داشتم به بی کفایتیم فکر
می کردم . به استیصالم . به اینکه من پس به چه دردی میخورم و امشب تو حلقه با اون
نگاه های منتظر چیکار کنم. خودکار رو به دست گرفتمو نوشتم و از خودشون کمک خواستم برا سربازی 
یهو با صدای تَتَتَتَرق تَرق از خواب پریدم.....
